Белая радзіма, белая радзіма,
паглядзі, адзіна, на мае сьляды.
Шарая гадзіна, шарая гадзіна:
кветка, як ільдзіна, і сады – ільды.
Сьветлым сумам жыці, сьветлым сумам жыці –
на вагні дрыжыце, сьлёзы і сьвятло.
Сонцу ў душах быці, сонцу ў сэрцах быці,
болем сонцу быці, як заўжды было.
Мы з табою вернем, мы з табою вернем
глыбіню – нябёсам, птахам – вышыню.
Толькі, родны, вер мне, толькі, родны, вер мне:
вернем росам, лёсам, думкам – чысьціню.
Ў поўнядзі сутоньня лёсаўка патоне,
шэраньню на скронях загусьцее сьнег,
я ў тваім палоне, ты ў маім палоне,
сумны і шчасьлівы, крэўны чалавек.
8.X.2003.
|
|
